话说唐朝时期，有个名叫李白的诗人，他年轻时便才华横溢，诗词歌赋样样精通。一次，他听说扬州城有一位著名的书法家，便决定前往拜访。路上，他遇到了各种挑战：暴雨、迷路、甚至遭遇了山贼。然而，李白凭借着过人的智慧和勇气，一一克服了这些困难，最终顺利到达扬州，拜见了书法家，并结下了深厚的友谊。他的经历，就如同这句“无往不利”，所到之处，皆能逢凶化吉，取得成功。后来，李白在诗歌创作上更是突飞猛进，他的诗篇被传诵至今，成为了中国文学史上的一颗璀璨明珠。
huà shuō táng cháo shí qī, yǒu gè míng jiào lǐ bái de shī rén, tā nián qīng shí biàn cái huá héng yì, shī cí gē fù yàng yàng jīng tōng。yī cì, tā tīng shuō yáng zhōu chéng yǒu yī wèi zhù míng de shū fǎ jiā, biàn jué dìng qián wǎng bài fǎng。lù shàng, tā yù dào le gè zhǒng tiǎo zhàn：bào yǔ, mí lù, shèn zhì zāo yù le shān zéi。rán ér, lǐ bái píng jiè zhe guò rén de zhì huì hé yǒng qì, yī yī kè fú le zhè xiē kùn nán, zhōng yú shùnlì dào dá yáng zhōu, bài jiàn le shū fǎ jiā, bìng jié xià le shēn hòu de yǒuyì。tā de jīng lì, jiù rú tóng zhè jù “wú wǎng bù lì”, suǒ dào zhī chù, jiē néng féng xiōng huà jí, qǔ dé chéng gōng。hòu lái, lǐ bái zài shī gē chuàng zuò shàng gèng shì tū fēi mǎn jìn, tā de shī piān bèi chuán sòng zhì jīn, chéng wéi le zhōng guó wén xué shǐ shàng de yī kē cuì càn míng zhū。