声泪俱发 Suara dan air mata
Explanation
形容极其悲恸，声音和眼泪都一起流露出来。
Menggambarkan kesedihan yang sangat hebat, di mana suara dan air mata keluar bersamaan.
Origin Story
话说唐朝时期，一位名叫李白的诗人，因思念故乡而悲痛欲绝。他独自一人坐在江边，望着滚滚东流的江水，心中充满了无尽的乡愁。他想起家乡的山水，想起家乡的人们，想起家乡的一草一木，不禁泪流满面。他想要吟诗抒发自己的情感，但悲伤过度，竟无法言语，只能用哽咽的声音和滚滚的泪水来表达心中的痛楚。他声泪俱发，悲痛至极，令人动容。他那声泪俱发的模样，深深地打动了在场的每一个人。后来，人们将“声泪俱发”这个词语用来形容极其悲痛的情景。
Dikisahkan pada masa Dinasti Tang, seorang penyair bernama Li Bai sangat sedih karena merindukan kampung halamannya. Dia duduk sendirian di tepi sungai, menatap aliran air, hatinya dipenuhi kerinduan yang tak berujung. Dia memikirkan gunung dan sungai kampung halamannya, orang-orang di kampung halamannya, setiap tanaman dan pohon, dan air matanya berlinang. Dia mencoba membuat puisi untuk mengungkapkan perasaannya, tetapi kesedihannya begitu dalam sehingga dia hanya bisa berbicara dengan isakan, air matanya mengalir deras. Pameran kesedihan yang menyayat hati itu menyentuh semua orang yang hadir. Kemudian, orang-orang menggunakan istilah “Shēnglèi jùfā” untuk menggambarkan pemandangan kesedihan yang amat sangat.
Usage
常用来形容非常悲痛的情感。
Sering digunakan untuk menggambarkan perasaan duka cita yang sangat mendalam.
Examples
-
听到这个噩耗，他声泪俱发，泣不成声。
tīng dào zhège è hào, tā shēnglèi jùfā, qì bù chéng shēng
Mendengar kabar buruk itu, dia menangis tersedu-sedu.
-
她声泪俱发地讲述了那段惨痛的经历。
tā shēnglèi jùfā de jiǎngshù le nà duàn cǎntòng de jīnglì
Dia menceritakan pengalaman menyedihkan itu sambil menangis.
-
面对亲人的离世，他声泪俱发，悲痛欲绝。
miànduì qīnrén de líshì, tā shēnglèi jùfā, bēitòng yùjué
Dihadapkan pada kematian keluarganya, dia menangis tersedu-sedu, sangat berduka cita