话说唐朝时期，长安城里有一位富商，名叫李员外。李员外家财万贯，平日里就喜欢大吃大喝，挥金如土。他每日三餐，都摆满山珍海味，各种珍奇异果应有尽有。不仅如此，他还经常邀请亲朋好友到府上赴宴，宴席之上，更是酒肉穿肠过，好不热闹。一日，李员外又大摆宴席，宾客云集。席间，他指着满桌的佳肴美酒，豪气冲天地说："今日我等，便要大吃大喝一番！"宾客们纷纷举杯，欢声笑语不断。然而，好景不长，一场突如其来的瘟疫席卷了长安城，许多人因此丧命。李员外因平日里大吃大喝，身体虚弱，也未能幸免于难。他临终前，后悔莫及，感叹道："唉，我这一生，只知道大吃大喝，荒淫无度，如今却落得如此下场，真是自作自受啊！"
Huàshuō Tángcháo shíqī, Cháng'ān chéng lǐ yǒu yī wèi fùshāng, míng jiào Lǐ yuánwài. Lǐ yuánwài jiā cái wàn guàn, píng rì lǐ jiù xǐhuan dà chī dà hē, huī jīn rú tǔ. Tā měi rì sān cān, dōu bǎi mǎn shān zhēn hǎi wèi, gè zhǒng zhēnqí yìguǒ yīng yǒu jìn yǒu. Bù jǐn rú cǐ, tā hái jīngcháng yāoqǐng qīnpéng hǎoyǒu dào fǔ shàng fù yàn, yàn xí zhī shàng, gèng shì jiǔròu chuān cháng guò, hǎo bù rènao. Yī rì, Lǐ yuánwài yòu dà bǎi yàn xí, bīn kè yún jí. Xí jiān, tā zhǐzhe mǎn zhuō de jiāyáo měijiǔ, háoqì chōng tiān de shuō: 'Jīn rì wǒ děng, biàn yào dà chī dà hē yī fān!' Bīn kèmen fēnfēn jǔ bēi, huānshēng xiàoyǔ bù duàn. Rán'ér, hǎojǐng bù cháng, yī chǎng tū rú qí lái de wényì xíjuǎn le Cháng'ān chéng, xǔduō rén yīncǐ sàng mìng. Lǐ yuánwài yīn píng rì lǐ dà chī dà hē, shēntǐ xūruò, yě wèi néng xìngmiǎn yú nán. Tā línzhōng qián, hòuhuǐ mòjí, gǎntàn dào: 'Āi, wǒ zhè yī shēng, zhǐ zhīdào dà chī dà hē, huāngyín wú dū, rújīn què luò de rúcǐ xià chǎng, zhēnshi zìzuò zì shòu a!'