瘦骨嶙峋 shòu gǔ lín xún Kurus dan tulang rusuknya menonjol

Explanation

形容人或动物消瘦露骨，骨骼突出的样子。通常用来形容人或动物长期营养不良或过度劳累所导致的瘦弱状态。

Ia menggambarkan seseorang atau haiwan yang kurus dan tulang rusuknya menonjol, sehingga tulangnya tampak jelas. Ia sering digunakan untuk menggambarkan keadaan orang atau haiwan yang mengalami kekurangan zat makanan jangka panjang atau keletihan yang berlebihan.

Origin Story

在遥远的古代，有一个名叫李家庄的小村庄，村里住着一位老农夫，他名叫老李。老李一生勤劳朴实，辛苦耕作，却家境贫寒。他唯一的儿子名叫小李，从小就体弱多病，经常生病。为了给儿子治病，老李省吃俭用，却依然无力支付高昂的医药费。小李的身体越来越差，一天比一天消瘦，最后变得瘦骨嶙峋，脸色苍白，奄奄一息。看到儿子如此虚弱，老李心如刀绞，他四处奔走，向亲朋好友借钱，希望能给儿子治好病。然而，命运弄人，小李最终还是离开了人世。老李悲痛欲绝，他看着儿子瘦骨嶙峋的遗体，心中充满了无尽的悲伤。他将儿子埋葬在村庄的东边，每天都去坟头祭拜，思念着儿子，希望儿子在另一个世界能够过得好。 后来，老李也因过度悲伤，身体每况愈下，越来越瘦弱，最后也步了儿子的后尘，离开了人世。村民们都非常同情老李父子，他们感叹命运的不公，同时也敬佩老李对儿子的爱。他们将老李葬在儿子的旁边，让他们父子永远在一起。 从那以后，李家庄的人们就常说，老李和小李都是瘦骨嶙峋的，他们的故事也成为了村庄里流传最广的传说。

zài yáo yuǎn de gǔ dài, yǒu yī gè míng jiào lǐ jiā zhuāng de xiǎo cūn zhuāng, cūn lǐ zhù zhe yī wèi lǎo nóng fū, tā míng jiào lǎo lǐ. lǎo lǐ yī shēng qín láo pǔ shí, xīn kǔ gēng zuò, què jiā jìng pín hán. tā wéi yī de ér zi míng jiào xiǎo lǐ, cóng xiǎo jiù tǐ ruò duō bìng, jīng cháng shēng bìng. wèi le gěi ér zi zhì bìng, lǎo lǐ shěng chī jiǎn yòng, què yī rán wú lì zhī fù gāo áng de yī yào fèi. xiǎo lǐ de shēn tǐ yuè lái yuè chà, yī tiān bǐ yī tiān xiāo shòu, zuì hòu biàn de shòu gǔ lín xún, liǎn sè cāng bái, yǎn yǎn yì xī. kàn dào ér zi rú cǐ xū ruò, lǎo lǐ xīn rú dāo jiǎo, tā sì chù bēn zǒu, xiàng qīn péng hǎo yǒu jiè qián, xī wàng néng gěi ér zi zhì hǎo bìng. rán ér, mìng yùn nòng rén, xiǎo lǐ zuì zhōng hái shì lí kāi le rén shì. lǎo lǐ bēi tòng yù jué, tā kàn zhe ér zi shòu gǔ lín xún de yí tǐ, xīn zhōng chōng mǎn le wú jìn de bēi shāng. tā jiāng ér zi mái zàng zài cūn zhuāng de dōng biān, měi tiān dōu qù fén tóu jì bài, sī niàn zhe ér zi, xī wàng ér zi zài lìng yī gè shì jiè néng gòu guò de hǎo. hòu lái, lǎo lǐ yě yīn guò dù bēi shāng, shēn tǐ měi kuàng yù xià, yuè lái yuè shòu ruò, zuì hòu yě bù le ér zi de hòu chén, lí kāi le rén shì. cūn mín men dōu fēi cháng tóng qíng lǎo lǐ fù zǐ, tā men gǎn tàn mìng yùn de bù gōng, tóng shí yě jìng pèi lǎo lǐ duì ér zi de ài. tā men jiāng lǎo lǐ zàng zài ér zi de páng biān, ràng tā men fù zǐ yǒng yuǎn zài yī qǐ. cóng nà yǐ hòu, lǐ jiā zhuāng de rén men jiù cháng shuō, lǎo lǐ hé xiǎo lǐ dōu shì shòu gǔ lín xún de, tā men de gù shì yě chéng wéi le cūn zhuāng lǐ liú chuán zuì guǎng de chuán shuō.

Di sebuah negeri yang jauh, hiduplah seorang lelaki tua bernama Li yang tinggal di sebuah kampung kecil bernama Li-Jia-Zhuang. Li bekerja keras di ladang sepanjang hidupnya dan sederhana, tetapi dia miskin. Anak lelakinya yang tunggal, Li, sakit-sakitan sejak kecil dan sering jatuh sakit. Untuk menyembuhkan anaknya, Li hidup berhemat, tetapi dia tidak mampu membayar kos rawatan yang tinggi. Kesihatan Li merosot, dia semakin kurus setiap hari dan akhirnya menjadi kurus dan tulang rusuknya menonjol, wajahnya pucat dan dia hampir mati. Melihat anaknya begitu lemah, hati Li bagaikan ditusuk pisau. Dia berlari ke mana-mana, meminjam wang daripada saudara-mara dan rakannya, berharap dapat menyembuhkan anaknya. Tetapi takdir mempermainkannya. Li akhirnya meninggal dunia. Li hancur hati dan sedih. Dia melihat tubuh anaknya yang kurus dan tulang rusuknya menonjol, dan hatinya dipenuhi kesedihan yang tidak berkesudahan. Dia menguburkan anaknya di sebelah timur kampung dan pergi ke kubur setiap hari untuk memberi penghormatan, merindui anaknya dan berharap dia sihat di dunia lain. Kemudian, Li juga meninggal dunia akibat kesedihan yang berlebihan. Tubuhnya menjadi semakin lemah dan dia semakin kurus sehingga akhirnya menyerah pada nasib anaknya. Penduduk kampung merasa sangat simpati terhadap Li dan anaknya. Mereka meratapi ketidakadilan takdir, tetapi pada masa yang sama mengagumi kasih sayang Li terhadap anaknya. Mereka menguburkan Li di sebelah anaknya supaya bapa dan anak akan selamanya bersama. Sejak itu, penduduk Li-Jia-Zhuang mengatakan bahawa Li dan anaknya sama-sama kurus dan tulang rusuknya menonjol, dan cerita mereka menjadi legenda yang paling tersebar luas di kampung.

Usage

形容人或动物消瘦露骨，骨骼突出的样子。常用来形容人或动物由于营养不良、过度劳累或疾病而导致的瘦弱状态。

xiáoróng rén huò dòng wù xiāo shòu lòu gǔ, gǔ gé tū chū de yàng zi. cháng yòng lái xiáoróng rén huò dòng wù yīn wèi yíng yǎng bù liáng, guò dù láo lèi huò jí bìng ér dǎo zhì de shòu ruò zhuàng tài.

Idiom ini digunakan untuk menggambarkan betapa kurus dan tulang rusuknya menonjol seseorang atau haiwan, sehingga tulangnya menonjol keluar. Ia sering digunakan untuk menggambarkan keadaan orang atau haiwan yang kurus akibat kekurangan zat makanan, kerja berlebihan atau penyakit.

Examples

• 他最近工作太累了，瘦骨嶙峋，一点精神都没有。

  tā zuì jìn gōng zuò tài lèi le, shòu gǔ lín xún, yī diǎn jīng shén dōu méi yǒu.

  Dia telah bekerja terlalu keras kebelakangan ini, dia kurus dan tulang rusuknya menonjol, dia tidak bertenaga langsung.

• 那只流浪狗瘦骨嶙峋，令人不忍卒睹。

  nà zhī liú làng gǒu shòu gǔ lín xún, lìng rén bù rěn zú dǔ.

  Anjing liar itu kurus dan tulang rusuknya menonjol, menyedihkan untuk dilihat.

• 他长期营养不良，瘦骨嶙峋，让人心疼。

  tā cháng qī yíng yǎng bù liáng, shòu gǔ lín xún, ràng rén xīn téng.

  Dia telah kekurangan zat makanan untuk waktu yang lama, dia kurus dan tulang rusuknya menonjol, menyakitkan untuk dilihat.

• 他经历了风风雨雨，瘦骨嶙峋，却依然坚强。

  tā jīng lì le fēng fēng yǔ yǔ, shòu gǔ lín xún, què yī rán jiān qiáng.

  Dia telah melalui banyak perkara, dia kurus dan tulang rusuknya menonjol, tetapi dia masih kuat.

Related Idioms

• 瘦骨嶙嶙

• 瘦骨如柴

• 皮包骨

• 骨瘦如柴

Opposite Idioms

• 膘肥体壮

• 肥胖

• 丰满