荒山野岭 huāng shān yě lǐng gunung gersang dan hutan belantara

Explanation

形容荒凉无人烟的山野地区。

Menerangkan kawasan pergunungan yang tandus dan tidak berpenghuni.

Origin Story

话说唐朝时期，一位名叫李白的诗人，因不满朝中腐败，弃官隐居。一日，他漫步于山间，迷失了方向，不觉来到一片荒山野岭之中。此处人烟稀少，鸟兽罕至，只有茂密的树林和崎岖的山路。李白心中虽有几分担忧，但诗兴大发，便以这荒凉的景色为题，写下了一首千古绝句。他一边吟诵，一边欣赏着周围的景致，心中充满了对自然的敬畏和赞叹。夕阳西下，李白终于走出了这片荒山野岭，回到了人迹繁多的村庄。这次经历让他更加深刻地体会到了世外桃源的宁静与美好，也让他对大自然的壮阔与神秘有了更深的理解。

huàshuō táng cháo shíqī, yī wèi míng jiào lǐ bái de shīrén, yīn bù mǎn zhāo zhōng fǔbài, qì guān yǐnjū. yī rì, tā màn bù yú shān jiān, míshī le fāngxiàng, bù jué lái dào yī piàn huāngshān yěliǎng zhī zhōng. cǐ chù rén yān xī shǎo, niǎoshòu hǎn zhì, zhǐ yǒu màomì de shù lín hé qí qū de shān lù. lǐ bái xīn zhōng suī yǒu jǐ fēn dānyōu, dàn shī xīng dà fā, biàn yǐ zhè huāngliáng de jǐngsè wéi tí, xiě xià le yī shǒu qiānguǐ juéjù. tā yībiān yínshòng, yībiān xīn shǎng zhe zhōuwéi de jǐngzhì, xīn zhōng chōngmǎn le duì zìrán de jìngwèi hé zàntàn. xīyáng xī xià, lǐ bái zhōngyú zǒu chū le zhè piàn huāngshān yěliǎng, huí dào le rénjī fán duō de cūnzhuāng. zhè cì jīnglì ràng tā gèng jiā shēnkè de tǐhuì dào le shì wài táoyuán de nìngjìng yǔ měihǎo, yě ràng tā duì dà zìrán de zhuàngkuò yǔ shénmì yǒu le gèng shēn de lǐjiě.

Dikatakan bahawa semasa Dinasti Tang, seorang penyair bernama Li Bai, yang tidak berpuas hati dengan rasuah di istana, telah meninggalkan jawatannya dan bersara ke luar bandar. Suatu hari, semasa berjalan-jalan di pergunungan, dia tersesat dan mendapati dirinya berada di kawasan perbukitan yang tandus dan belantara yang luas. Kawasan itu jarang penduduknya, dengan sedikit burung atau haiwan, hanya hutan yang lebat dan laluan gunung yang berliku. Walaupun Li Bai agak bimbang, ilham puisinya menyala, dan dia mencipta sebuah karya agung abadi yang diilhamkan oleh pemandangan yang sunyi itu. Semasa melaungkan puisinya, dia mengagumi keindahan persekitarannya, dipenuhi dengan kekaguman dan penghargaan terhadap alam. Semasa matahari terbenam, Li Bai akhirnya meninggalkan belantara dan kembali ke sebuah kampung yang ramai penduduknya. Pengalaman ini memberinya penghargaan yang lebih mendalam terhadap ketenangan dan keindahan dunia yang berasingan, serta pemahaman yang lebih mendalam tentang keagungan dan misteri alam.

Usage

多用于描写偏远、荒凉的地方。

duō yòng yú miáoxiě piānyuǎn, huāngliáng de dìfang

Sering digunakan untuk menerangkan tempat-tempat yang terpencil dan sunyi.

Examples

• 那座山峰地处荒山野岭，人迹罕至。

  nà zuò shānfēng dì chù huāngshān yěliǎng, rénjì hǎnzhì

  Puncak gunung itu terletak di kawasan terpencil dan sunyi.

• 他们跋山涉水，最终穿越了荒山野岭。

  tāmen báshān shèshuǐ, zuìzhōng chuānyuè le huāngshān yěliǎng

  Mereka meredah gunung dan sungai, akhirnya menyeberangi gunung-ganang dan hutan belantara yang tandus.

• 这条路通往荒山野岭，很少有人走。

  zhè tiáo lù tōng wǎng huāngshān yěliǎng, hěn shǎo yǒurén zǒu

  Jalan ini membawa ke gunung-ganang dan hutan belantara yang tandus; sedikit orang yang lalu di sini.

Related Idioms

• 荒郊野外

• 穷山恶水

• 偏僻山区

Opposite Idioms

• 繁华都市

• 热闹街市