话说唐朝时期，有个书生名叫李白，他勤奋好学，立志考取功名。一天，他正埋首苦读，一位老先生来到他家，见他如此用功，便问他：“你对这次科举考试，有何把握？”李白自信满满地说：“我已温习了所有的经史子集，十之八九能金榜题名！”老先生捋须微笑，对他说：“信心固然重要，但万事皆有可能，切勿骄傲自满。”果然，李白后来顺利考中了进士，实现了梦想。
huà shuō táng cháo shí qī, yǒu gè shū shēng míng jiào lǐ bái, tā qín fèn hǎo xué, lì zhì kǎo qǔ gōng míng. yī tiān, tā zhèng mái shǒu kǔ dú, yī wèi lǎo xiānshēng lái dào tā jiā, jiàn tā rú cǐ yòng gōng, biàn wèn tā：'nǐ duì zhè cì kē jǔ kǎo shì, hé hé bǎ wò？' lǐ bái zì xìn mǎn mǎn de shuō：'wǒ yǐ wēn xí le suǒ yǒu de jīng shǐ zǐ jí, shí zhī bā jiǔ néng jīn bǎng tí míng！' lǎo xiānshēng lǚ xū wēi xiào, duì tā shuō：'xìn xīn gù rán zhòng yào, dàn wàn shì jiē yǒu kě néng, qiē wù jiāo ào zì mǎn.' guǒ rán, lǐ bái hòu lái shùn lì kǎo zhòng le jìn shì, shí xiàn le mèng xiǎng.