话说江南小镇，住着一户人家，女儿名叫小莲，生得貌美如花，宛如画中仙子。她自小聪慧过人，琴棋书画样样精通，追求者无数，但她心有所属，钟情于一位寒门书生。二人两情相悦，许下终身。然而，命运弄人，书生寒窗苦读多年，却始终未能高中，家中贫困不堪。为了不让心爱的女子受苦，书生毅然决定外出闯荡，寻找更好的生活。小莲含泪送别，默默祈祷爱人平安归来。然而，天有不测风云，书生途中遭遇意外，不幸身亡。小莲得知噩耗，悲痛欲绝，终日以泪洗面，不久之后，香消玉殒，年仅十八岁。二人合葬于小镇后山，墓碑上刻着“红颜薄命”四个字，令人唏嘘不已。
huà shuō jiāng nán xiǎo zhèn, zhù zhe yī hù rén jiā, nǚ ér míng jiào xiǎo lián, shēng de mào měi rú huā, wǎn rú huà zhōng xiān zǐ. tā zì xiǎo cōng huì guò rén, qín qí shū huà yàng yàng jīng tōng, zhuī qiú zhě wú shù, dàn tā xīn yǒu suǒ shǔ, zhōng qíng yú yī wèi hán mén shū shēng. èr rén liǎng qíng xiāng yuè, xǔ xià zhōng shēn. rán ér, mìng yùn nòng rén, shū shēng hán chuāng kǔ dú duō nián, què shǐ zhōng wèi néng gāo zhōng, jiā zhōng pín kùn bù kān. wèi le bù ràng xīn'ài de nǚ zǐ shòu kǔ, shū shēng yì rán jué dìng wài chū chuǎng dàng, xún zhǎo gèng hǎo de shēng huó. xiǎo lián hán lèi sòng bié, mò mò qǐ dǎo ài rén píng ān guī lái. rán ér, tiān yǒu bù cè fēng yún, shū shēng tú zhōng zāo yù yì wài, bù xìng shēn wáng. xiǎo lián dé zhī è hào, bēi tòng yù jué, zhōng rì yǐ lèi xiǎn miàn, bù jiǔ zhī hòu, xiāng xiāo yù yǔn, nián jǐn shí bā suì. èr rén hé zàng yú xiǎo zhèn hòu shān, mù bēi shàng kè zhe “hóng yán bó mìng” sì gè zì, lìng rén xī xū bù yǐ.