老气横秋 kuno dan sombong
Explanation
形容老练而自负的神态。现形容自高自大，摆老资格。也形容缺乏朝气。
Untuk menggambarkan sikap sombong dan angkuh orang tua. Kini digunakan untuk menggambarkan sikap sombong dan menunjukkan senioriti. Ia juga menggambarkan kekurangan daya hidup.
Origin Story
话说南朝时期，有个老秀才，名叫王老汉，自诩饱读诗书，见多识广。一日，他去拜访一位年轻的学者，本想显摆一下自己的学识，却发现年轻学者对时事和新学问的理解远超自己。王老汉心中不服气，便老气横秋地批评年轻学者不懂传统，只知新潮。年轻学者不卑不亢地与他辩论，最终以理服人，让王老汉自觉无地自容。
Pada zaman Dinasti Selatan, terdapat seorang sarjana tua bernama Wang Lao, yang menganggap dirinya berpengetahuan luas dan banyak membaca. Suatu hari, dia melawat seorang sarjana muda. Dia ingin menunjukkan pengetahuannya, tetapi dia mendapati bahawa pemahaman sarjana muda tentang peristiwa semasa dan pengetahuan baru jauh melebihi pemahamannya sendiri. Wang Lao tidak berpuas hati dan dengan memandang rendah mengkritik sarjana muda kerana tidak memahami tradisi dan hanya mengetahui trend baru. Sarjana muda itu berdebat dengan tenang dan rasional, akhirnya memenangi perdebatan dan membuat Wang Lao merasa malu.
Usage
用于形容人自高自大，摆老资格，或者缺乏朝气。
Digunakan untuk menggambarkan seseorang yang sombong, menunjukkan senioriti, atau kekurangan daya hidup.
Examples
-
他说话老气横秋的，让人很不舒服。
tā shuōhuà lǎoqì héngqiū de, ràng rén hěn bù shūfu。
Kata-katanya kedengaran sangat kuno dan sombong, membuat orang lain tidak selesa.
-
年轻人不要老气横秋，要多学习，多进步。
niánqīng rén bùyào lǎoqì héngqiū, yào duō xuéxí, duō jìnbù。
Orang muda janganlah bersikap kuno dan sombong, lebih baik rajin belajar dan meningkatkan diri.