心虚胆怯 penakut dan takut
Explanation
形容心里不安，害怕；缺乏底气，胆子小。
menerangkan seseorang yang merasa tidak selesa, takut; kurang keyakinan, penakut.
Origin Story
话说唐朝时期，有个名叫李白的书生，在京城参加科举考试，因准备不足，考试时心虚胆怯，写出的文章漏洞百出。考完后，李白心神不宁，整日惶恐不安。他忐忑不安地等待着放榜的日子，每当听到街上传来喧闹声，他就吓得躲起来，生怕榜上没有自己的名字。终于，放榜的日子到了，李白不敢去查看，拜托朋友代为查询。朋友回来后，告诉他落榜了。李白听后，如释重负，长长地舒了一口气，虽然落榜了，但他内心却感到轻松多了，因为那份心虚胆怯终于消失了。
Dikatakan bahawa semasa Dinasti Tang, seorang sarjana bernama Li Bai mengambil peperiksaan imperial di ibu negara. Disebabkan persiapan yang tidak mencukupi, beliau cemas dan takut semasa peperiksaan, dan karangannya penuh dengan kelemahan. Selepas peperiksaan, Li Bai gelisah dan cemas. Beliau dengan cemasnya menunggu hari keputusan peperiksaan diumumkan, dan setiap kali beliau mendengar bunyi bising di jalan, beliau bersembunyi kerana takut namanya tidak akan muncul dalam senarai. Akhirnya, hari itu tiba. Li Bai tidak berani menyemak sendiri dan meminta bantuan seorang rakan. Apabila rakannya kembali, beliau memberitahu Li Bai bahawa beliau gagal peperiksaan. Mendengar ini, Li Bai berasa lega. Beliau menarik nafas panjang dan berasa lebih tenang. Walaupun beliau gagal, beliau berasa lebih tenang di hati, kerana kecemasan dan ketakutannya akhirnya hilang.
Usage
用于形容因做错事或害怕暴露而产生的心理状态，多用于书面语。
digunakan untuk menerangkan keadaan mental yang disebabkan oleh melakukan sesuatu yang salah atau takut terdedah, kebanyakannya digunakan dalam bahasa bertulis.
Examples
-
他做贼心虚，胆怯得不敢出门。
tā zuò zéi xīn xū, dǎn qiè de bù gǎn chūmén
Dia berasa bersalah dan takut, jadi dia tidak berani keluar.
-
面对质问，他心虚胆怯，支支吾吾说不出话来。
miàn duì zhì wèn, tā xīn xū dǎn qiè, zhī zhī wū wū shuō bù chū huà lái
Dihadapkan dengan soalan, dia menjadi takut dan tidak dapat berkata dengan betul.
-
考试作弊被发现后，他心虚胆怯，脸色苍白。
kǎoshì zuòbì bèi fāxiàn hòu, tā xīn xū dǎn qiè, liǎnsè cāngbái
Selepas tertangkap meniru ujian, dia pucat lesi kerana ketakutan dan kebimbangan.