话说唐朝时期，有个名叫李白的书生，自幼饱读诗书，才华横溢，一心想为朝廷效力，实现自己的抱负。然而，他生不逢辰，正值安史之乱，天下大乱，战火连绵，民不聊生。李白四处奔走，希望能找到一个施展才华的机会，却屡屡碰壁。他曾投奔过张九龄，希望得到重用，但张九龄不久就被罢官，他的理想也随之破灭。后来，他又投奔永王李璘，希望借此机会建功立业，却因永王叛乱而被牵连，最终被流放夜郎，含恨而终。李白的一生，可谓是才华盖世，却生不逢辰，壮志未酬身先死，令人扼腕叹息。
huà shuō táng cháo shíqī, yǒu gè míng jiào lǐ bái de shūshēng, zì yòu bǎo dú shī shū, cái huá héng yì, yī xīn xiǎng wèi cháoting xiàolì, shíxiàn zìjǐ de bàofù. rán'ér, tā shēng bù féng chén, zhèng zhí ān shǐ zhī luàn, tiānxià dà luàn, zhànhuǒ liánmián, mín bù liáo shēng. lǐ bái sì chù bēn zǒu, xīwàng néng găodào yīgè shízhǎn cái huá de jīhuì, què lǚ lǚ pèng bì. tā céng tóubēn guò zhāng jiǔlíng, xīwàng dédào chóng yòng, dàn zhāng jiǔlíng bù jiǔ jiù bèi bàiguān, tā de lǐxiǎng yě zhī suí pò miè. hòulái, tā yòu tóubēn yǒng wáng lǐ lín, xīwàng jiè cǐ jīhuì jiàn gōng lìyè, què yīn yǒng wáng pànluàn ér bèi qiānlían, zuìzhōng bèi liúfàng yè láng, hánhèn ér zhōng. lǐ bái de yī shēng, kěwèi shì cái huá gài shì, què shēng bù féng chén, zhuàng zhì wèi chóu shēn xiān sǐ, lìng rén èwàn tànxī