愁眉苦脸 chóu méi kǔ liǎn Malungkot na mukha

Explanation

形容人面带忧愁，表情苦闷。

Inilalarawan ang isang taong mukhang malungkot at nag-aalala.

Origin Story

在一个繁华的城市里，住着一位名叫小李的年轻书生，他天生聪慧，但性格却有些优柔寡断。小李从小就立志考取功名，光宗耀祖，然而他每次考试都名落孙山，屡试不第。一次又一次的失败，让小李备受打击，他整天愁眉苦脸，闷闷不乐，连朋友邀约都懒得出去。小李的父母看在眼里，疼在心里，他们想尽办法鼓励小李，但小李总是说自己没有天分，注定要失败。 有一天，小李在街上闲逛，无意间听到两个老人在聊天，他们正在讨论一个故事。这个故事讲的是，在古代，有一位名叫苏秦的读书人，他年轻的时候，非常穷困潦倒，但他立志改变命运，于是每天苦读经书，最终考取功名，成为一代名臣。小李听完故事，心中豁然开朗，他意识到，自己不能因为一次两次的失败而放弃梦想，应该继续努力，坚持不懈。 小李回到家中，他不再愁眉苦脸，而是重新振作起来，他发誓要像苏秦一样，刻苦学习，最终取得成功。他每天早起晚睡，废寝忘食地读书，终于在三年后，考上了进士。小李的故事告诉我们，面对挫折，我们要保持乐观的心态，不能轻易放弃梦想，只要坚持不懈，终会有所收获。

zài yī gè fán huá de chéng shì lǐ, zhù zhe yī wèi míng jiào xiǎo lǐ de nián qīng shū shēng, tā tiān shēng cōng huì, dàn xìng gé què yǒu xiē yōu róu guǎ duàn. xiǎo lǐ cóng xiǎo jiù lì zhì kǎo qǔ gōng míng, guāng zōng zǔ zǔ, rán ér tā měi cì kǎo shì dōu míng luò sūn shān, lǚ shì bù dì. yī cì yī cì de shī bài, ràng xiǎo lǐ bèi shòu dǎ jī, tā zhěng tiān chóu méi kǔ liǎn, mèn mèn bù lè, lián péng yǒu yāo yuē dōu lǎn de chū qù. xiǎo lǐ de fù mǔ kàn zài yǎn lǐ, téng zài xīn lǐ, tā men xiǎng jìn bàn fǎ gǔ lì xiǎo lǐ, dàn xiǎo lǐ zǒng shì shuō zì jǐ méi yǒu tiān fèn, zhù dìng yào shī bài. yǒu yī tiān, xiǎo lǐ zài jiē shàng xián guàng, wú yì jiān tīng dào liǎng gè lǎo rén zài liáo tiān, tā men zhèng zài tǎo lùn yī gè gù shì. zhè gè gù shì jiǎng de shì, zài gǔ dài, yǒu yī wèi míng jiào sū qín de dú shū rén, tā nián qīng de shí hòu, fēi cháng qióng kùn liáo dǎo, dàn tā lì zhì gǎi biàn mìng yùn, yú shì měi tiān kǔ dú jīng shū, zhōng jiū kǎo qǔ gōng míng, chéng wéi yī dài míng chén. xiǎo lǐ tīng wán gù shì, xīn zhōng huò rán kāi lǎng, tā yì shí dào, zì jǐ bù néng yīn wèi yī cì liǎng cì de shī bài ér fàng qì mèng xiǎng, yīng gāi jì xù nǔ lì, jiān chí bù xiè. xiǎo lǐ huí dào jiā zhōng, tā bù zài chóu méi kǔ liǎn, ér shì chóng xīn zhèn zhuó qǐ lái, tā fā shì yào xiàng sū qín yī yàng, kè kǔ xué xí, zhōng jiū qǔ dé chéng gōng. tā měi tiān zǎo qǐ wǎn shuì, fèi qǐn wàng shí de dú shū, zhōng yú zài sān nián hòu, kǎo shàng le jìn shì. xiǎo lǐ de gù shì gào sù wǒ men, miàn duì cuò zhí, wǒ men yào bǎo chí lè guān de xīn tài, bù néng qīng yì fàng qì mèng xiǎng, zhǐ yào jiān chí bù xiè, zhōng yǒu jiāng yǒu suǒ shōu huò.

Sa isang maingay na lungsod, nanirahan ang isang batang iskolar na nagngangalang Liu. Siya ay likas na matalino ngunit medyo hindi mapagpasyahan. Matagal nang minimithi ni Liu na pumasa sa mga pagsusulit sa imperyal at magbigay ng karangalan sa kanyang mga ninuno, ngunit nabigo siya sa bawat pagkakataon. Ang bawat kabiguan ay isang malaking suntok sa kanya, at palagi siyang malungkot at walang gana, kahit na hindi pinapansin ang mga imbitasyon ng kanyang mga kaibigan. Pinapanood ng mga magulang ni Liu ang lahat ng ito nang may sakit sa puso at sinubukan ang lahat para hikayatin siya, ngunit palagi niyang sinasabi na hindi siya may talento at nakalaan na mabigo. Isang araw, habang naglalakad si Liu sa kalye, narinig niya ang dalawang matandang lalaki na nag-uusap. Tinalakay nila ang isang kwento. Ang kwento ay tungkol sa isang iskolar na nagngangalang Su Qin, na napakahirap at desperado noong kabataan niya. Ngunit determinado siyang baguhin ang kanyang kapalaran, kaya nag-aral siya nang husto araw-araw at sa wakas ay pumasa sa mga pagsusulit sa imperyal, naging isang kilalang ministro. Nakinig si Liu sa kwento at nakaramdam ng biglaang paggaan ng loob. Napagtanto niya na hindi niya dapat iwanan ang kanyang pangarap dahil lamang sa nabigo siya ng isang beses o dalawang beses, ngunit dapat siyang magpatuloy sa pagsusumikap at pagtitiyaga. Nang bumalik siya sa bahay, hindi na siya malungkot kundi nakabawi na ng kanyang sigla. Nangako siyang mag-aaral nang husto tulad ni Su Qin at magtatagumpay sa huli. Bumangon siya nang maaga at natulog nang huli, nag-aaral nang walang pagod at nakakalimutan ang lahat sa paligid niya. Sa wakas, tatlong taon mamaya, pumasa siya sa pagsusulit sa serbisyo sibil. Itinuturo sa atin ng kwento ni Liu na sa harap ng mga kabiguan, dapat tayong magkaroon ng positibong pananaw, hindi madaling sumuko sa ating mga pangarap, ngunit dapat tayong magtiyaga. Sa pamamagitan lamang nito tayo magtatagumpay sa huli.

Usage

形容人面带忧愁，表情苦闷，多用于表示心情不好，忧虑重重。

xíng róng rén miàn dài yōu chóu, biǎo qíng kǔ mèn, duō yòng yú biǎo shì xīn qíng bù hǎo, yōu lǜ chóng chóng.

Inilalarawan ang isang taong mukhang malungkot at nag-aalala. Madalas itong ginagamit upang ipahayag ang isang masamang kalooban, mga alalahanin, o mga pagkabalisa.

Examples

• 看到他那愁眉苦脸的样子，我忍不住上前询问发生了什么事。

  kàn dào tā nà chóu méi kǔ liǎn de yàng zi, wǒ bù rěn de shàng qián xún wèn fā shēng le shén me shì.

  Nakikita ang kanyang malungkot na ekspresyon, hindi ko mapigilang magtanong kung ano ang nangyari.

• 她考试没考好，愁眉苦脸的，连饭也吃不下。

  tā kǎo shì méi kǎo hǎo, chóu méi kǔ liǎn de, lián fàn yě chī bù xià.

  Hindi siya nakakuha ng magandang marka sa pagsusulit, at malungkot siya mula noon, hindi na rin siya makakakain.

• 他工作压力很大，每天都愁眉苦脸的。

  tā gōng zuò yā lì hěn dà, měi tiān dōu chóu méi kǔ liǎn de.

  Nasa ilalim siya ng maraming pressure sa trabaho at lagi siyang nakasimangot.

Related Idioms

• 愁眉锁眼

• 愁眉不展

• 愁容满面

Opposite Idioms

• 笑逐颜开

• 喜笑颜开

• 眉开眼笑